Your browser is outdated. Upgrade your browser for better user experience and security

Nieuws

Dag van de Fietshelm: zorggebruiker Jan getuigt

De Hersenletsel Liga lanceert op 10 april de eerste Vlaamse Dag van de Fietshelm. Stijn vzw draagt hun boodschap graag mee uit: bescherm jezelf en draag een fietshelm.

26/03/2024

Steeds meer mensen springen op de fiets. Of het nu recreatief is, voor woon-werk, school of voor de sport.  Jezelf extra beschermen is daarom een no-brainer. Een val is snel gebeurd en de fietshelm vormt op dat moment een enorme bescherming.

Ziekenhuizen zien jammer genoeg dagelijks jongeren en sportievelingen binnenkomen met ernstige hoofdletsels, die vaak leiden tot onomkeerbare hersenletsels. De zichtbare en vaak onzichtbare gevolgen draag je de rest van je leven. Het gebruik van een geschikte fietshelm verlaagt de kans op een ernstig hoofdletsel.

Jan De Bie, zorggebruiker van dienstencentrum De Klimroos in Pelt, wil die boodschap graag mee uitdragen. Hij raakte zelf op 19-jarige leeftijd betrokken bij een zwaar fietsongeval en liep daarbij een hersenletsel op. Door zijn verhaal te delen, hoopt hij anderen te inspireren.

Van het ene op het andere moment

"Donderdag 29 01 1987 16u30: mijn legerdienst in de kazerne van Herentals zit erop en ik spring op mijn fiets naar huis. Ik woon op dat moment nog bij mijn ouders die een boerderij hebben. Tien minuten later word ik frontaal aangereden door een auto die een straat wil inslaan. Ik val met mijn hoofd op beton. Dat ene moment heeft mijn hele leven veranderd."

"In het ziekenhuis van Herentals wordt de wonde aan mijn hoofd gehecht, maar de barstende hoofdpijn gaat niet over. Iets later verlies ik het bewustzijn."

Een maand in coma

"Meer dan een maand na het ongeval word ik pas terug wakker. Ik ben intussen verplaatst naar het militair hospitaal van Neder-Over-Heembeek. Ik hoor en begrijp alles, maar kan niet meer bewegen, enkel één oog open- en dichtdoen. Het gevolg van de grote druk op mijn hersenen door een bloeding vlak na het ongeval die niet op tijd is ontdekt."

"Ik krijg intense kiné in het militair hospitaal en na vier maanden kan ik stappen met krukken. Nog eens een half jaar later verhuis ik terug naar mijn ouders. Al had ik dat achteraf bekeken beter niet gedaan. Het was een zware belasting voor mijn moeder en mijn vooruitgang op fysiek vlak viel stil."

Doen wat wel nog kan

"De tijd heelt alle wonden zeggen ze. Ik probeer nu vooral te doen wat wel nog kan. Met mijn rolstoel geraak ik waar ik moet zijn. Maar ik wil de mensen die mijn verhaal lezen echt één ding zeggen: zet alstublieft uw fietshelm op! Dat moet een automatisme zijn. In een fractie van een seconde kan dat uw leven een heel andere wending geven."